İlham Veren Kadınlar: Didem Madak

Didem Madak, 8 Nisan 1970’de dünyaya gelmiştir. İlkokulu farklı şehirlerde okuyan şair, 13 yaşında annesini kaybetmiştir. Madak, Burdur’da başladığı ilk öğrenimini Uşak ve İzmir’de sürdürmüştür. İlkokul yıllarını Uşak Gazi İlkokulunda okuyan şair, orta ve lise öğrenimini ise İzmir Suphi Koyuncuoğlu Lisesinde tamamladıktan sonra Ege Üniversitesi Biyoloji Bölümünü kazanmıştır. Ancak kısa bir süre sonra okulu dondurarak çeşitli işlerde çalışmaya başlar. Aradan zaman geçince bu kez Hukuk Fakültesini kazanmıştır. Fakat Hukuk Fakültesini de henüz birinci sınıftayken bırakmıştır. Çünkü babasının başka biriyle evlenmesi onun ruhundaki yalnızlığı derinleştirir ve okuldan bir gençle gizlice evlenip evden kaçar.

Eşi kısa bir süre sonra okulu bırakır ve parasız kaldıkları için anketörlük, sekreterlik, tezgâhtarlık gibi işlerde çalışır. Yaşadığı bu zorluklar ve ruhsal durumu, onu bir süre sonra şiire yöneltecektir. On dokuz yaşında yaptığı evliliği dört sene sonra biter. Bir müddet Kamu Yönetimi de okuyan Didem Madak, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesindeki öğrenimini 2000’de tamamlamıştır, bir müddet stajyer avukatlık da yapar. Eşinden ayrıldıktan sonra Bornova’da bir bodrum katına taşınmıştır ve burada tasavvufla ilgili derin okumalar yapar. Şiire başlaması da bu yıllara rastlamaktadır.

Bodrum katında yaşadığı tüm zorlukları anlatır şiirlerinde. Bir söyleşide, “Rutubete dayanıldığı sürece şiir yazmak için çok iyi yerler,” diye bahseder bodrum katından. Didem Madak, bu dönemde çok yalnız kalmıştır. Kardeşi Işıl, sadece süt ve çikolata yiyerek ayakta durduğunu, hayattan memnun olmadığını, hiçbir şeyin onun istediği gibi gitmediğini söylemiştir.

Didem Madak, üç yıl boyunca kaçar sevdiklerinden. Yakın arkadaşı Müjde Bilir, bir röportajda onun kaçışını şöyle anlatmıştır:

“Didem beni bir akşam aradı ve annesini özlediğini anlattı. Taksiye binip bana gelmesi için ikna ettim. Geldiğinde mahcup ve çekingendi. Anne şefkatine duyduğu özlem derinden belli oluyordu. ‘Çok mutsuzum’ dedi. Ertesi gün buluşmak için sözleştik. Ancak Didem gelmedi. Didem’in evine gittiğimde duvara iliştirilmiş bir not buldum. ‘Sevgili Müjde, Maviş Anne içimden hiçbir şey söylemeden gitmek geldi. Seni seviyorum. Dün gecenin şiiri zaten yazılmıştı, ben sadece kaleme alacağım.”

Sonraki üç yıl boyunca Madak’tan haber alınamamıştır. Sadece kardeşi Işıl’ın yanına ara sıra gitmiştir. Gidişlerinden birinde Işıl’ı çok şaşırtmıştır. Örtünmüş olarak çıkmıştır karşısına,

“Örtündüm ben… Her şeye karşı… Kadın kimliğimden de sıyrıldım. Bu beni rahatlattı.”

diyerek.

Didem Madak, bu dönemde tasavvufla ilgilenmiştir. Kardeşi Işıl, Madak’ın bu dönemiyle ilgili yorumları şu şekildedir:

“Çok umutsuzdu. Kapanarak bu durumdan bir çıkış yolu bulacağını umdu. Ablam, o dönemden inanarak kurtuldu. Yoksa kayıp gidecekti. Hukuk Fakültesini de bu dönemde bitirebildi.”

Bu dönemde kardeşi Işıl, ‘İnkılap Kitapevi 2000 Şiir Ödülü’ yarışmasından bahseder. Didem Madak bununla ilgilenmeyince kardeşi Işıl bütün şiirlerini toplayarak yarışmaya gönderir. Üstünden bir süre geçtikten sonra “Grapon Kağıtları” dosyasının yarışmayı kazandığı haberi gelir. Didem Madak, bu süreçte internette şair ve avukat olan biriyle tanışır. Şair olmasından çok etkilenerek bu adamla buluşur. Günün sonunda genç adam bir şiir yazmalarını teklif eder. Adam, ikinci buluşmada kendi şiirini okur. Ödül töreni için İstanbul’a giden Madak, yarışma öncesinde örtüsünü çıkarır. Bu bir nevi onun tabiriyle kadın kimliğine geri dönüş sayılabilir.

Didem Madak, ödülünü aldıktan sonra İstanbul’da yaşamaya başlar. Bir süre sonra eşi Timur ile evlenir ve 3 yıl sonra kızı Füsun’u dünyaya getirir. Kızının doğumundan sonra şiir yazamayan Madak tıpkı annesi gibi kansere yakalanır. 24 Temmuz 2011’de yani 41 yaşında kolon kanseri nedeniyle yaşamını yitirmiştir.

İris’in Ölümü

bugün kalbimi eski bir plak gibi
öyle çok tersine çevirdim ki

bazı şarkılar vardır
cızırtılı bir yağmur gününü anlatır
uzaklarda süren sarı yağmurluklu bir hayatı

Çalıkuşu’nun Z Raporu

Kedi ve kasımpatı kokuyor bütün sokaklar
Dilinin dönmediği duaları sayıklıyor
Zeyniler Köyünde Çalıkuşu şimdi artık zaman
Yağmur yağıyor durmadan
Ağlıyorum kaşarlanmış bir masumiyet olarak